Dit is een scherpe, intelligente roman over ouder worden en vriendschap. Jude, Wendy, Adele en Sylvie vormen een hechte vriendengroep, maar wanneer Sylvie overlijdt raken de verhoudingen binnen de groep uit balans. Elk jaren kwamen de vriendinnen een weekend samen in Sylvies strandhuis en ook zonder Sylvie komen de dames samen. Deze keer niet om hun vriendschap te vieren, maar om het huis op te ruimen. Jude, Wendy en Adele merken al snel hoe stroef alles loopt en hoe kleine irritaties de overhand nemen. Het wordt steeds duidelijker dat de lieve Sylvie hun bindende factor was, en de drie zoeken nu naar een nieuwe balans. Ook ouderdom speelt een grote rol in de roman. De drie vrouwen worden met de dood van Sylvie met de neus op de feiten gedrukt: ze zijn niet de jongste meer. Alle drie overzien ze het leven dat ze hebben geleefd en hoe ze nu verder willen. Geestelijk willen ze nog heel veel, maar lichamelijk lukt niet alles meer. Voor de een is dit lastiger te accepteren dan voor de ander.
Wood beschrijft met rake observaties, en een dosis humor, het leven en gedachten van haar personages. Ze toont de verschillende karaktereigenschappen van de vrouwen en hoe die met elkaar botsen. Ondanks de irritaties proberen ze er wat van te maken, vanwege de liefde voor Sylvie, maar toch ook de liefde voor elkaar.