Onze tips

Het Wolkenpaviljoen is een compact boekje, maar het verhaal heeft veel vet op de botten en suddert nog lang na wanneer je het uit hebt. Het is een boek voor liefhebbers van mooi doordacht en doorvoeld taalgebruik, met knappe vergelijkingen en vindingrijke metaforen, en voor lezers die niet terugdeinzen voor een langzaam opbouwend verhaal. Wie in alle rust en geduld lezen kan, wordt door dit zintuiglijke verhaal waarlijk beloond. Er worden in dit boek geen dialogen gevoerd, maar het verhaal is een boeiende beschrijving in fragmenten van hoe een man, een architect, de ineenstorting van zijn huwelijk, zijn thuis, probeert te verwerken en ervan te leren en die alles geeft om zijn dochtertje alsnog een veilig thuis te bieden. De stijl van Jannie Regnerus werd eerder vergeleken met Haruki Murakami en ook in dit boek zijn de overeenkomsten te vinden. Van Regnerus raad ik ook Het Lam en Nachtschrijver van harte aan.

Dit is het geweldige, onvergetelijke verhaal van een jongetje dat opgroeit binnen de bizarre muren van een psychiatrische inrichting – omdat zijn vader er directeur is. Het is het tweede deel van een kwartet boeken (de andere delen zijn eveneens zeer de lol van het lezen waard), al kun je dit boek ook prima eerst lezen. Op anekdotische wijze doet schrijver Joachim Meyerhoff verslag van zijn jeugd; Jocci maakt allerlei avonturen mee, en natuurlijk zijn die avonturen voor een opgroeiende schooljongen nog onheilspellender en interessanter dan voor zijn ouders. Een keur aan vreemde en hilarische personages komt voorbij, die figureren in allerlei situaties die je hardop doen lachen of je stevig kunnen ontroeren. Het boek verscheen enkele jaren geleden al in het Nederlands. Sinds kort is het weer verkrijgbaar en het verdient een onontkoombare aanbeveling voor de lezer die een boek zoekt dat eenvoudig weg leest, wel diepgang kent en op alle emoties én op je voorstellingsvermogen een beroep doet.

Torenhoog en mijlen breed van Tonke Dragt is al een “oudje”, gepubliceerd in het jaar dat de eerste mens zijn voet op de maan plantte en er over Venus nog maar weinig bekend was. Het verhaal blijft fantastisch. Een groep planeetonderzoekers arriveert op Venus, een planeet met uitgestrekte, schijnbaar in lichterlaaie staande wouden. Ze doen onderzoek vanuit De Koepel, de enige door mensen bewoonde plek op Venus. Eén van de onderzoekers, Edu, is al op Venus geweest en het is niet zonder reden dat hij er nu opnieuw is. De wouden bewegen en lijken alles te verzwelgen. Het is voor iedereen strikt verboden erop uit te trekken. Maar zijn die wouden werkelijk zo verwoestend? En is het leven op Venus echt gevaarlijk? Edu gaat tegen de regels in op onderzoek uit. Tonke Dragt schreef een mooi avontuurlijk en fantasierijk kinderboek én stelt met het boek vragen die zelfs volwassenen nog aan het denken zullen zetten, zoals de kernvraag: wat zou er gebeuren wanneer je andermans gedachten kunt “horen”?